Ada sebuah surau. Letaknya dalam satu kawasan perumahan. Berhampirannya ada sebuah resort dan sebuah taman tema air. Setiap pagi Jumaat diadakan kuliah agama di surau tersebut. Program ini mendapat sambutan yang sangat menggalakkan dari penduduk sekitar bandar SP. Tambahan lagi ustaz-ustaz yang didatangkan untuk mengisi slot bukan calang-calang ilmunya. Termasuk juga seorang Tuan Guru dari tanah seberang.
Pada satu pagi, ketika sesi soal jawab, ustaz yang mengajar pada pagi tersebut telah disoal mengenai kedudukan doa qunut dalam solat Subuh. Persoalan yang dikemukakan seputar status hadis yang dijadikan dalil. Sama ada Nabi dan para sahabat ada membacanya. Sama ada kita patut membacanya atau meninggalkannya.
Respon pertama yang keluar dari mulut ustaz yang ditanya, "amboi, soalan pun dah macam Wahabi." Sudah tentu disambut pula dengan derai tawa hadirin yang lain.
Masya Allah! Tak sangka pula rendah sekali mentaliti ustaz ini. Saya tidak berapa kenal dia. Tapi kata orang dia lulusan Al-Azhar. Kalaulah mencari kebenaran untuk memastikan sesuatu amalan itu sahih atau daif dianggap Wahabi, saya rela menjadi Wahabi. Rupa-rupanya Wahabi yang dianggap serong oleh sebahagian masyarakat, sebenarnya golongan yang suka kepada yang benar dan sahih. Kalau mengikut pandangan ustaz tadilah.
Berbalik kepada jawapan ustaz tadi. Selepas diterangkan kedudukan doa qunut serta status hadis berkaitan(hadis yang dijadikan sandaran berstatus daif kerana terdapat seorang rawi yang kurang dipercayai) maka dibuatnya kesimpulan, "Walaupun Nabi dan para sahabat Baginda tak membacanya tetapi oleh kerana kita bermazhab Syafi'e kenalah baca qunut sebab ikut Imam Syafi'e." Begitulah lebih kurang jawapan yang diberikan ustaz.
Kesimpulannya, ikut Imam Syafi'e lebih penting dari ikut Nabi Muhammad sallallahu 'alaihi wasallam. Tapi bila datang Maulid, salawat bagai nak rak. Ceramah sampai timbul urat leher suruh orang ikut Nabi. Bila dah habis Maulid, ajak orang ikut Imam Syafi'e pula.
Itu pun kalau betul-betul ikut Imam Syafi'e. Beliau pun bukan orang sebarangan. Beliau digelar Naasir as-Sunnah atau Pembela Sunnah. Cuma beliau bukan maksum untuk tidak melakukan kesilapan. Tapi orang kita mengaku saja ikut Imam Syafi'e, tapi dalam banyak hal entah Md. Syafi'e pula yang mereka ikut.
Imam Syafi'e tidak mengajar lafaz Usolli sebelum sembahyang. Imam Syafi'e juga tidak pernah suruh zikir beramai-ramai selepas solat. Sebaliknya ustaz yang kata kena baca doa qunut dalam solat Subuh mengikut mazhab Syafie, dia ber'usolli' dan berzikir kuat. Hah, syafie mana ni???
Dalam Mazhab Syafi'e tidak ada tahlil, kenduri arwah, bacaan Quran untuk arwah, kenduri doa selamat, baca Yaasin malam Jumaat, baca Yaasin malam Nisfu Syaaban, bacaan berzanji, marhaban dan entah apa lagi karut marut yang dicipta atas nama agama. Habis tu, syafie mana pula yang ajar ni???
Guru Imam Syafi'e iaitu Imam Malik telah mengungkapkan satu kata-kata yang cukup mengesankan bagi mereka yang benar-benar mencintai Rasul dan berusaha memelihara kesucian ajaran Baginda, "perkara-perkara yang tidak menjadi agama(ibadah) pada zaman Rasulullah sallallahu 'alaihi wasallam tidak akan menjadi agama(ibadah) sampai hari Qiamat."
Sesungguhnya bagi setiap perkara yang berkaitan agama, kembalikan ia kepada yang berhak iaitu Allah dan Rasul-NYA.
Pada satu pagi, ketika sesi soal jawab, ustaz yang mengajar pada pagi tersebut telah disoal mengenai kedudukan doa qunut dalam solat Subuh. Persoalan yang dikemukakan seputar status hadis yang dijadikan dalil. Sama ada Nabi dan para sahabat ada membacanya. Sama ada kita patut membacanya atau meninggalkannya.
Respon pertama yang keluar dari mulut ustaz yang ditanya, "amboi, soalan pun dah macam Wahabi." Sudah tentu disambut pula dengan derai tawa hadirin yang lain.
Masya Allah! Tak sangka pula rendah sekali mentaliti ustaz ini. Saya tidak berapa kenal dia. Tapi kata orang dia lulusan Al-Azhar. Kalaulah mencari kebenaran untuk memastikan sesuatu amalan itu sahih atau daif dianggap Wahabi, saya rela menjadi Wahabi. Rupa-rupanya Wahabi yang dianggap serong oleh sebahagian masyarakat, sebenarnya golongan yang suka kepada yang benar dan sahih. Kalau mengikut pandangan ustaz tadilah.
Berbalik kepada jawapan ustaz tadi. Selepas diterangkan kedudukan doa qunut serta status hadis berkaitan(hadis yang dijadikan sandaran berstatus daif kerana terdapat seorang rawi yang kurang dipercayai) maka dibuatnya kesimpulan, "Walaupun Nabi dan para sahabat Baginda tak membacanya tetapi oleh kerana kita bermazhab Syafi'e kenalah baca qunut sebab ikut Imam Syafi'e." Begitulah lebih kurang jawapan yang diberikan ustaz.
Kesimpulannya, ikut Imam Syafi'e lebih penting dari ikut Nabi Muhammad sallallahu 'alaihi wasallam. Tapi bila datang Maulid, salawat bagai nak rak. Ceramah sampai timbul urat leher suruh orang ikut Nabi. Bila dah habis Maulid, ajak orang ikut Imam Syafi'e pula.
Itu pun kalau betul-betul ikut Imam Syafi'e. Beliau pun bukan orang sebarangan. Beliau digelar Naasir as-Sunnah atau Pembela Sunnah. Cuma beliau bukan maksum untuk tidak melakukan kesilapan. Tapi orang kita mengaku saja ikut Imam Syafi'e, tapi dalam banyak hal entah Md. Syafi'e pula yang mereka ikut.
Imam Syafi'e tidak mengajar lafaz Usolli sebelum sembahyang. Imam Syafi'e juga tidak pernah suruh zikir beramai-ramai selepas solat. Sebaliknya ustaz yang kata kena baca doa qunut dalam solat Subuh mengikut mazhab Syafie, dia ber'usolli' dan berzikir kuat. Hah, syafie mana ni???
Dalam Mazhab Syafi'e tidak ada tahlil, kenduri arwah, bacaan Quran untuk arwah, kenduri doa selamat, baca Yaasin malam Jumaat, baca Yaasin malam Nisfu Syaaban, bacaan berzanji, marhaban dan entah apa lagi karut marut yang dicipta atas nama agama. Habis tu, syafie mana pula yang ajar ni???
Guru Imam Syafi'e iaitu Imam Malik telah mengungkapkan satu kata-kata yang cukup mengesankan bagi mereka yang benar-benar mencintai Rasul dan berusaha memelihara kesucian ajaran Baginda, "perkara-perkara yang tidak menjadi agama(ibadah) pada zaman Rasulullah sallallahu 'alaihi wasallam tidak akan menjadi agama(ibadah) sampai hari Qiamat."
Sesungguhnya bagi setiap perkara yang berkaitan agama, kembalikan ia kepada yang berhak iaitu Allah dan Rasul-NYA.
Ulasan